111 - TEBBET(Mesed) المسد

Hafiz Efendi

سورة المسد (111) ص 603

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ {1} مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا

كَسَبَ {2} سَيَصْلَى نَاراً ذَاتَ لَهَبٍ {3} وَامْرَأَتُهُ

حَمَّالَةَ الْحَطَبِ {4} فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ {5}

 

Bismillahirrahmanirrahim 

     1. Tebbet yeda ebiy lehebiv ve tebb
 
     2. Ma ağna 'anhü malühu ve ma keseb
 
     3. Seyasla naran zate leheb
 
     4. Vemraetüh* hammaletel hatab 
 
     5. Fi cidiha hablüm mim mesed

 

111 - TEBBET SÛRESİ

Mekke döneminde inmiştir. 5 âyettir. “Tebbet”, kurusun, kahrolsun demektir


 Bismillahirrahmânirrahîm


1. Ebû Leheb’in elleri kurusun. Zaten kurudu.

2. Ona ne malı fayda verdi, ne de kazandığı.

3. O, bir alevli ateşe girecektir,

4,5. Boynunda bükülmüş hurma liflerinden bir ip olduğu halde sırtında odun taşıyarak karısı da (o ateşe girecektir).1